"เฝ้าพระนางสีดาเสร็จแล้วก็กลับไปซะ อย่าได้คิดทำอะไรที่-ไม่-ควร-ทำ" บงกชเน้นย้ำคำพูดที่ละคำในช่วงสุดท้าย
"ดูดู๋ เอะอะก็ไล่ข้าหากไม่คิดว่าองค์อวตารรับสั่งข้ามาเพียงแค่ส่งข่าว ข้าคงจักอยู่ต่ออีกนาน~" พูดแล้วก็หยักคิ้วหลิ่วตาใส่
ท่าทางเจ้าชู้กระหล่อนที่บงกชเคยอ่านในรามเกียรติ์กับตัวจริงที่กำลังเผชิญหน้าในตอนนี้ไม่แตกต่างกันอะไรกันเลยด้วยซ้ำ เห็นแล้วชวนหมั่นไส้!
ใจของพี่ ทั้งคิดถึงคนึงหา
แก้วกัลยา กับห่างหายไม่คิดถึง
ใจของพี่ มีเพียงเจ้าที่ตราตรึง
โปรดคึดถึง พี่บ้างเถิดแม่บังอร
คำหวานที่ถูกหยอดมาแต่ละคำของหนุมานชวนให้นึกหมั่นไส้จนอยากจะอาเจียนออกมาเป็นคำเลี่ยนเสียให้ได้จะให้ใจอ่อนกับคำหยอดพวกนี้สำหรับบงกชคงเป็นไปได้ยาก "แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันเผลอหวั่นไหวแล้วไม่รับผิดชอบละน่าดู"
*นิยายเรื่องนี้อ้างอิงมาจากเรื่องรามเกียรติ์ แต่งขึ้นเพื่อความบังเทิงไม่คิดลบหลู่ดูหมิ่นแต่อย่างใด
*ไรท์ไม่ค่อยถนัดคำราชาศัพท์คำโบราณถ้าผิดพลาดต้องขอโทษด้วย
*พระเอกในเรื่องคือหนุมานกับตัวละครที่มีชื่อว่าบงกชไรท์ปักษาคิดขึ้นมาเองไม่ได้ไปก็อปใครมาหากผิดพลาดหรือทำสิ่งใดผิดขอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ปล.เชิญทุกท่านติชมกันได้ไรท์ปักษาจะค่อยๆพัฒนาจากรี้ดทุกคนที่แนะนำมา ติอย่าแรงมากเอาพอดีๆเพราะไรท์ปักษาเป็นคนตรงๆหัวร้อนง่ายเดี๋ยวไรท์จะเผลอทำอะไรไม่ดีให้รี้ดไม่พอใจ. ต้องขอโทษล้วนหน้าไว้ด้วย ขอให้ทุกคนมีความสุข มีดวงดาวในดวงใจที่ปราถนาขอให้สมหวัง และขอบคุณที่เสียเวลาเข้ามาอ่าน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น